اسکیت ، وسیله‌ای ضروری برای سربازان جنگ جهانی دوم

از هر بچه‌ای که پا به نوجوانی می‌ذاره بپرسین، آیا کفش اسکیت دوست داره یا نه؟ احتمالا جوابش مثبته، چون این آرزوی کودکی خیلی از بچه‌هاس. دیدن اسکیت‌سوارا تو خیابون با حرکتای قشنگ‌شون تو وجود بچه‌ها تبدیل به انرژی خالص می‌شه و اون‌ها رو به ذوق میاره. هرچند که خیلی از این بچه‌ها با بزرگ شدن از این آرزو دست می‌کشن اون هم به یک دلیل خنده‌دار، این که «دیگه سن من از این بازی‌های بچه‌گونه گذشته و باید به چیزای بالاتری فکر کنم».

این پا پس کشیدن با این وجوده که اسکیت‌سواری یه ورزش رسمی و حرفه‌ای‌ئه و حتی بالاتر از اون، یکی از نیازهای ضروری سربازان جنگ جهانی دوم بوده. تصورشو بکنین، یه سرباز که به جبهه اعزام می‌شه باید اسکیت‌سواری رو بلد باشه چون قراره توی جنگ ازش استفاده کنه! سوالی که به ذهن میاد اینه که: واقعا؟!

جواب‌شو در ادامه بهتون می‌گم.

تب اسکیت

مطمئنا فکرشم نمی‌کردین که اسکیت تاریخچه ۳۰۰ ساله داشته باشه! اوج محبوبیت این وسیله طی قرن اخیر اتفاق افتاد، وقتی مردم آمریکا به سواریش معتاد شدن. منظورم از مردم آمریکا، مردم بزرگسال آمریکاست. سال ۱۹۰۶ میلادی هم‌زمان با افتتاحیه یه زمین اسکیت‌سواری، روزنامه‌ی اینتر اوشن (Inter Ocean) تیتر بزرگی با این مضمون زد:

«بعد از ۲۰ سال معافیت از رنج، بار دیگر تب اسکیت‌سواری بزرگسالان آمریکایی را مبتلا نمود. دیوانگی به شیکاگو رسید!»

تقریبا ۴۰ سال بعد، چارلی تایلر (Charlie Tyler) که یکی از نویسنده‌های روزنامه شیکاگو بود این‌طور نوشت:

«این تب جنون‌آمیز، چیز جدیدی نیست»

چارلی درست می‌گفت، چون اولین تب اسکیت اوایل قرن ۲۰م اتفاق افتاده بود. زمانی که فناوری بلبرینگ انقلابی در صنعت چرخ به‌وجود آورد و اسکیت‌سواران رویدادها و ماراتن‌های زیادی برگزار کردن. دوران پادشاهی اسکیت‌های چهارچرخ گیره‌ای، این اسکیت‌ها ترکیبی از چهارتا چرخ زیر یک صفحه بودن که محل قرارگیری پا بود و یه نوار ساده از روی پا رد می‌شد تا نگهش داره؛ چیزی شبیه ترکیب کفش تابستونی و تایر ماشین!

مخترع اسکیت

جذاب‌ترین بخش تاریخچه این وسیله دوست‌داشتنی دقیقا همین‌جاست. چیزی حدود ۱۵۰ سال قبل از این‌که تب اسکیت آمریکا رو دربربگیره، تو شهر لندن صحنه‌ای برای اجرای نمایش‌های جذاب وجود داشت. سال ۱۷۴۳ اولین باری بود که مردم بریتانیا اولین اسکیت‌سوار رو روی این استیج تماشا کردن. با این‌که این اجرا در تاریخ، به‌عنوان اولین اسکیت‌سواری ثبت شده اما هیچ‌کس از هویت اون شخص خبر نداره! به عبارت دیگه، مخترع اسکیت ناشناخته‌س.

۱۷ سال بعد در ۱۷۶۰، آقای جان جوزف مرلین (John Joseph Merlin) اسکیت رو رسما به ثبت رسوند.

اسکیت در قرن ۲۱

در شروع سومین دهه از قرن ۲۱م اسکیت هنوز با قدرت راه خودشو ادامه می‌ده و باوجود افت‌وخیزهایی که داشته به‌نظر میاد سخت‌جون‌تر از اونی‌ئه که بخواد جاشو به تفریحات دیگه‌ای بده. کاملا برعکس، فرهنگ اسکیت‌سواری‌ در حال رشده. اسکیت‌سوارای امروز از هر زمانی حرفه‌ای‌تر هستن. زمانی وجود داشت که اسکیت وسیله بازی بچه‌ها و حرکات نمایشی نوجوونا توی پارک‌ها و خیابون‌ها بود، ولی امروز ورزشکارای حرفه‌ای توی زمین مخصوص با پوشیدن یه جفت کفش چرخ‌دار چشما رو به سوی خودشون خیره می‌کنن.

اسکیت دسته‌جمعی

تصور کنین اسکیتی اون‌قدر بزرگ وجود داشته باشه که هم‌زمان ۴۰-۳۰ نفر سوارش بشن! البته همچین وسیله‌ای رو نمی‌شه توی خیابون راه انداخت ولی توی شهربازی قهرمانان می‌شه.اسکیت یو شهربازی قهرمانان از اون وسیله‌هایی‌ئه که وقتی سوار می‌شی کلی آدم دیگه هم کنارت هستن و دست‌جمعی می‌رین بالا.

هرچی به نقطه رها شدن نزدیک‌تر می‌شی دلهره بیشتر می‌شه و با خودت می‌گی “الان ول‌مون می‌کنه! الان ول‌مون می‌کنه!”

یهو صدای رها شدن دستگاه بلند می‌شه. بعدش فقط ضربان قلبه، جیغ نفر بغل‌دستی و قیافه نفر جلویی. هیجان و خنده رو مخلوط می‌کنه، اصن یه وضعی!

شهربازی قهرمانان اومدین اسکیت یو رو اصلا از دست ندین !